نوشته شده توسط : پژمان

دوستي را با تو معــــــنا مي کنـم       
      با خيالـت من چه غوغـــا مي کنـم
 
آتشم در عشـــــق چون بينم تو را       
     مويه ها و شور و بلـــــوا مي کنـم
 
آفتاب حُســـــنم اي گل بانگ مهر        
  خويشتن را در تو پـــــيدا مي کنـم
عاشقم جز اين گناهم سادگي اســت       
    خويش با اين جــرم رسـوا مي کنـم
 
با خـيال ديدن روي تو دوســــــت    
      اين دو چشـم خســــته بينا مي کنـم
 
طاقتم در اين شکنجه عشق نيــست   
        اين دليلـــــش تا که پروا مي کنـم
 

شهر عشقم نيست جاي صد امــــيد   

       جاي او در خاک اينجا مي کـــــنم

 



:: موضوعات مرتبط: کلبه , ,
:: بازدید از این مطلب : 463
|
امتیاز مطلب : 69
|
تعداد امتیازدهندگان : 22
|
مجموع امتیاز : 22
تاریخ انتشار : 14 آبان 1384 | نظرات ()